Geçenlerde çok üzücü bir haber aldım. İlk okuldan beridir arkadaşım olan Serap'ın annesi vefat etmiş. Babasıyla yayladan dönerlerken yüksek bi mesafeden uçuruma düşen arabadan sağ çıkamamış annesi...
Sabah uyandığımda aldım haberini.
Telefonumda kayıtlı olmayan, farklı bir numaradan atılmış bir mesajdı,
' Zeynep, anne vefat etti ben Serap. ' ..
'm' harfini unutmuş olsa gerek, bana attığı mesaj aynen böyleydi. Böylesine üzücü bir olayı mesaj yoluyla öğrenmek bana çok garip geldi. Bu yüzden bende bununla ilgili bir yazı yazmaya karar verdim. Bana bu mesajı attıktan bir hafta önce vefat etmiş annesi. Anne öldükten bir hafta sonra.. İnsanlardaki eksikliğinden yakındığım, onlar gibi olmamak için sürekli olarak yaptığım birşeydir ki; hemen 'empati' yaptım. Kendime sordum:
Annen öldükten bir hafta sonra, mesaj atabilir miydin?
Serap'ın mesajı geldi aklıma, o eksik 'm' harfi..
Belkide aceleyle yollamasından dolayı yazmayı unuttuğu 'm' harfini düşündüm. Annem yazmamıştı, anne yazmıştı. Acaba onun artık annesi olmadığını düşündüğü için mi böyle yazdı? dedim kendi kendime. O artık yoktu, ölmüştü. Bu yüzden o sahiplik bildiren harfi koymak doğru muydu? Yoksa yanlış mı? .. Bunu bilmiyorum.
Bütün bu düşüncelerden sonra, mutfağa koştum, annemin yanına. Öptüm yanaklarından. Ne oluyor? dedi bana. Hiç dedim, sonrada odama döndüm.
Şimdi soruma cevap verebilirim işte.
Annem öldükten bir hafta sonra mesaj atamazdım ben. Kendime gelemezdim muhtemelen. Tuşlara basamazdım, virgül yapamazdım, gönderemezdim. Başka birilerine mesaj atmayı düşünemezdim bile. Annemin ölmesi, bunu düşünmek bile içimi acıtıyor. Annem benim en iyi arkadaşımdır. En iyi sırdaşımdır. Bazen küser bana. Domatesleri soymadığım için yada ayaklarına masaj yapmadığım için. (: konuşmaz tüm gün. Ertesi güne yine annem der bana. Annem, yanıma bi gelsene diye çağırır beni. Bide kendine has kokusu vardır onun. Eşarplarından, boynundan gelir bazen. Yatakta ona sırnaşırken alırım kokusunu.. Annem benim, canım annem. Sana ölmek yasaklansın. Sakın gitme yanımdan olur mu..
Eğer bu bir mektup olsaydı, gözyaşlarıma dokunabilirdiniz.